آسمان آبی
در فصل غربت از دل خود یاد می کنم باور مکن که دلهره ایجاد می کنم شیرین ترین صنوبر این باغ سبز را فردا فدای تیشۀ فرهاد می کنم
شاعر: علی ادیب
در فصل غربت از دل خود یاد می‌کنم
باور مکن که دلهره ایجاد می‌کنم
شیرین‌ترین صنوبر این باغ سبز را
فردا فدای تیشه فرهاد می‌کنم
خود را اگر به قیمت جانم شود تمام
از تنگنای این قفس آزاد می‌کنم
بعد از تو با نهایت این نخل سوخته
سر را به چاه برده و فریاد می‌کنم
در آخرین تنفس شعرم هنوز هم
از آسمان آبی تو یاد می‌کنم
مقالات مرتبط
تازه های مقالات
ارسال نظر
در ارسال نظر شما خطایی رخ داده است
کاربر گرامی، ضمن تشکر از شما نظر شما با موفقیت ثبت گردید. و پس از تائید در فهرست نظرات نمایش داده می شود
نام :
ایمیل :
نظرات کاربران
{{Fullname}} {{Creationdate}}
{{Body}}